Pewnego dnia młody człowiek o imieniu Paweł, znalazł wysokie drzewo o potężnych gałęziach. Zauważył, że na najwyższych znajdowały się dorodne owoce, ale nie potrafił do nich dotrzeć. Rozważał różne metody, próbował się wspinać, rzucał różnymi przedmiotami, ale bez skutku.

W pewnym momencie, zrezygnowany, zauważył w oddali idącego człowieka. Od razu pobiegł poprosić o pomoc. Po krótkiej wymianie zdań okazało się, że wędrowiec ma na imię Sokrates i chętnie mu pomoże. Wędrowiec, zamiast przejść do oczekiwanych czynów, zaczął zadawać pytania, które choć początkowo wprawiły Pawła w osłupienie, skierowały jego uwagę na różne sposoby patrzenia na problem. 

Czego próbował do tej pory?
Co widział z różnych perspektyw?
Jak zbudowane jest drzewo?
Jakie są możliwości?

Dzięki pytaniom wędrowcy, Paweł zaczął odkrywać, że gałęzie drzewa, swoją drogą im wyżej tym łatwiej dostępne, miały wiele ukrytych tak samo dorodnych owoców ale trzeba było zmienić perspektywę, by je zauważyć. Stopniowo, poprzez własne odkrycia, zaczął zdobywać owoce na gałęziach.

Starszy człowiek okazał się być coachem. Nie dawał gotowych rozwiązań – sprawił, że Paweł spojrzał na problem inaczej, w związku z czym znalazł odpowiedzi w samym sobie.